Sieć rzeczna Turcji jest stosunkowo dobrze rozwinięta, czego przyczyną jest rzeźba terenu, opady deszczu i śniegu w górach. Turcja charakteryzuje się krótkimi i bystrymi rzekami spływającymi z Gór Pontyjskich i z Taurusu. Rzeki te na ogół nie wysychają latem, choć ich wodostan ulega silnym zmianom. Zimą wiele rzek gwałtownie przybiera, czego efektem są katastrofalne powodzie.
Turcja należy do kilku zlewisk. Wschodnia część kraju należy do zlewiska Zatoki Perskiej i Morza Kaspijskiego. Swój początek biorą tam duże rzeki Azji Zachodniej m.in. Eufrat, który w granicach Turcji płynie na długości 1100 km, poza nim są to Tygrys i Kura oraz jej dopływ Araks, który jest rzeką graniczną Armenii i Turcji. Część środkowa kraju należy do zlewiska Morza Czarnego, gdzie płyną mało zasobne w wodę rzeki. Rzeki na południu kraju i na zachodzie należą do zlewiska Morza Śródziemnego. Na obszarze Turcji nie ma terenów bezodpływowych. Na Wyżynie Anatolijskiej i Armeńskiej (we wnętrzu kraju) sieć rzeczna jest rzadsza niż na północy kraju i na południu. Duża część rzek płynących we wnętrzu kraju całkowicie wysycha w okresie letnim. Największą rzeką kraju jest przepływająca przez Wyżynę Anatolijską Rzeka Czerwona czyli Kizilirmak, która liczy 1355 km. Rzeka ta przepływa przez Góry Pontyjskie i uchodzi do Morza Czarnego.